Afgelopen donderdag hebben we de jongste zus van mijn vader begraven. Ze was 81 jaar.
Het was de laatste van het gezin van 12 kinderen. Het was een mooie dienst met prachtige woorden van haar oudste kleinkind en haar oudste achterkleinkind, zo dapper dat mannetje van 10 jaar las een prachtig gedichtje voor voor zijn overgrootoma.
Ik heb altijd heel veel bewondering voor deze tante gehad, ze is door haar man in de steek gelaten toen ze zwanger was van haar tweede kind, heeft altijd bij mijn opa en oma in huis gewoond zodat ze snachts
kon werken bij de postcheque en girodienst. Daarnaast heeft ze ook nog voor mijn opa en oma gezorgd en twee kinderen opgevoed. Het was dan ook een pittige tante. Het is een beetje vreemd gevoel dat er nu niemand meer is van dit gezin, maar zo is het leven nou eenmaal.
Verder moet ik nog een paar hartjes appliceren en dan kan hij in elkaar gezet worden.
Fijn weekend allemaal.Vooral voor de carnavalvierders onder ons.